شناسایی سگ‌های آبی از روی «اثر انگشت» دم‌شان

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از مجلۀ ساینس؛ سگ‌های آبی برای شنا به دم‌های خود متکی هستند و هنگام احساس خطر دم‌شان را محکم به سطح آب می‌کوبند و صدای بلندی به عنوان زنگ خطر تولید می‌کنند. دم سگ‌های آبی پوششی از فلس‌های مارمولک مانند دارد که در کارایی آن بسیار موثر است. اما علاوه بر همۀ این‌ها، این پوشش فلسی راهی است برای تشخیص این حیوانات از یکدیگر.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بر اساس مطالعه‌ای که در همین هفته در مجلۀ بوم‌شناسی و تکامل (Ecology and Evolution) منتشر شد، دانشمند توانسته‌اند با الگوریتمی رایانه‌ای تک‌تک سگ‌های ابی را با استفاده از الگوی فلس‌های روی دم‌شان شناسایی کند. این تقریباً همان کاری است که ما با اثر انگشت خود انجام می‌دهیم.

این پیشرفت می‌تواند خبر بسیار خوشی برای سگ‌های آبی اوراسیایی باشد که در سدۀ نوزدهم تقریباً تا مرز انقراض کامل شکار شدند. پس از احیای نسبی این گونه، دانشمندان به کمک برچسب روی گوش یا گردن‌بندهای رادیویی اندازۀ جمعیت‌ سگ‌های آبی را تخمین می‌زدند.

با این همه، گیرانداختن سگ‌های آبی و نصب این برچسب‌ها و گردنبندها می‌تواند برای سگ‌های آبی اضطراب‌آور باشد. به همین دلیل دانشمندان بر اساس تصاویر دم بیش از 100 سگ‌های آبی اوراسیایی که در نروژ برای برچسب‌زنی شکار شده بودند، نوعی هوش مصنوعی برای یادگیری الگوهای دم سگ‌های آبی تولید کردند. این نرم‌افزار در تشخیص سگ‌های آبی از هم 96 درصد دقیق بود.

در شیوۀ کنونی دانشمندان عکس‌های موجود از دم این حیوانات را در آزمایشگاه و زیر نور مناسب تجزیه و تحلیل کردند، اما آنها می‌گویند که این روش می‌تواند با تصاویری که در طبیعت برداشته شده نیز کار کند. در مطالعۀ دیگری که در سال گذشته در مجله مجلۀ اروپایی پژوهش‌های حیات وحش (European Journal of Wildlife Research) منتشر شد، همان تیم نشان داد که افزودن یک لنز پلاستیکی کوچک به دوربین‌های خودکار در میدان، باعث افزایش چهار برابری کیفیت در عکس‌ها می‌شود.

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: اثر انگشت سگ های آبی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۹۸۳۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دانشمندان معمای حفره غول پیکر قطب جنوب را حل کردند

ایتنا - دانشمندان معمای چگونگی شکل‌گیری یک حفره بزرگ در یخ دریای قطب جنوب را که برای اولین بار در سال ۱۹۷۴ کشف شد حل کردند.
برای اولین بار در سال ۱۹۷۴ سوراخ نادری در آب بدون یخ، به نام پلی‌نیا polynya، کشف شد اما پس از مدتی تا سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ ناپدید یا بسته شد. در سال ۲۰۱۷ باز شدن دوباره این سوراخ دانشمندان را مجبور کرد برای کشف حقیقت در مورد رمز و راز تشکیل این دهانه جستجو کنند.

به گزارش دیلی میل بریتانیا، محققان دانشگاه ساوتهمپتون دریافتند که علت آن در واقع ترکیبی از جریان‌های آب اقیانوس، بادها و افزایش سطح نمک در آب است که منجر به ذوب شدن یخ‌های دریا می‌شود.

دانشمندان این کشف را در دهه ۱۹۷۰ به نام کوه زیر آب در دریای ودل نامگذاری کردند.

پلی‌نیاها معمولاً در یخ‌های دریایی که در نواحی ساحلی قطب جنوب یافت می‌شوند، هر ساله تشکیل می‌شوند، اما برای آن‌ها غیرعادی است که صدها مایل دورتر در اقیانوس باز، جایی که دریا در عمق هزاران فوتی است، تشکیل شوند.

آدیتیا نارایانان، محقق فوق دکتری در دانشگاه ساوتهمپتون و محقق اصلی این مطالعه گفت: «پلی‌نیا مائودریس در دهه ۱۹۷۰ زمانی که ماهواره‌های سنجش از دور که می‌توانستند یخ دریا را بر فراز اقیانوس جنوبی ببینند برای اولین بار به فضا پرتاب شدند، کشف شد.

در طول زمستان‌های متوالی از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ ادامه یافت، و اقیانوس‌شناسان در آن زمان تصور می‌کردند که این یک رویداد سالانه خواهد بود، اما از دهه ۱۹۷۰، این اتفاق فقط به صورت پراکنده و برای دوره‌های کوتاه مدت رخ داده است.

آدیتیا افزود: «۲۰۱۷ اولین باری بود که از دهه ۱۹۷۰ چنین پلی‌نیای بزرگ و با عمر طولانی را در دریای ودل دیدیم.»

محققان با استفاده از نقشه‌های یخ دریا، داده‌های حیوانات دریایی برچسب‌گذاری‌شده و یک مدل اقیانوسی تولیدشده توسط کامپیوتر، چگونگی شکل‌گیری پلی‌نیا را تا این اندازه دور از ساحل کشف کردند.

نتایج نشان داد که جریان در حال حرکت در اطراف کوه Maud Rise در زیر آب در دریای Weddell، گرداب‌های متلاطم ایجاد می‌کند، یک جریان معکوس، که نمک را به سطح دریا منتقل می‌کند، فرآیندی به نام انتقال Ekman رخ می‌دهد آب با زاویه ۹۰ درجه نسبت به باد باعث می‌شود نمک با حرارت روی سطح مخلوط شود و یخ را ذوب کند.

آلبرتو ناورا گاراپاتو، نویسنده و استاد دانشگاه ساوتهمپتون، می‌گوید: «انتقال اکمن عنصر کلیدی گم شده‌ای بود که برای افزایش تعادل نمک و حفظ اختلاط نمک و گرما به سمت آب‌های سطحی ضروری بود.»

محققان حدس می‌زنند که طوفان‌های قطبی که از منطقه عبور می‌کنند می‌توانند باعث افزایش حمل و نقل اکمن شده و نمک بیشتری را به سطح زمین بیاورند، اما آن‌ها توضیح دادند که تحقیقاتشان قادر به تأیید این نظریه نیست.

اکنون محققان هشدار می‌دهند که polynya می‌تواند تأثیر منفی بر اقیانوس‌ها داشته باشد و به افزایش ۰.۳ اینچی سطح آب دریاها از سال ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۳ کمک کند.